Data publikacji: 2018-06-29
Oryginalny tytuł wiadomości prasowej: Techniczne wyzwania dla stosowania szkła w drapaczach chmur
Kategoria: Guardian
Bertrange, Luksemburg, 29 czerwca 2018 r. – Zastosowanie szkła w tzw. drapaczach chmur (tj. wieżowcach o wysokości ponad 600 metrów) często wydaje się oczywistością w kontekście aspektów technicznych. Jednak zaawansowane technologicznie przeszklenia o dużej wytrzymałości, pokrywające współczesne megawieżowce takie jak Burdż Chalifa w Dubaju, mają równie istotne znaczenie dla parametrów budynku jak stal i beton.
Jeśli chodzi o wysokie budynki, główne wyzwania związane są z obciążeniem wiatrem, różnicą temperatur i wysokości oraz kondensacją pary wodnej.
Blisko ziemi działanie wiatru jest minimalizowane przez drzewa i zabudowania ale w przypadku wyższych budowli nie ma żadnej bariery. Wysokie budynki narażone są na pełną siłę wiatru.
Inne istotne czynniki to światło i ciepło. Wysokie budynki, ze względu na ogromną wewnętrzną masę cieplną, wymagają stałej klimatyzacji nawet w chłodniejszych miesiącach roku. Stanowi to największy koszt energii. Jest to wyjątkowe wyzwanie w przypadku megawieżowców. Mają one nie tylko wysoką wewnętrzną masę ciepła, ale również znaczna część ich konstrukcji wznosi się ponad otoczenie. Dookoła nie ma więc niczego, co mogłoby osłonić je przed słońcem. Ponadto wiele z najwyższych na świecie drapaczy chmur znajduje się w pustynnych regionach Środkowego Wschodu, Afryki i Azji Południowo-Wschodniej.
To co komplikuje sprawę jeszcze bardziej to fakt, że pokrycie elewacji takich budynków wykonuje się obecnie prawie w całości ze szkła, a w szczególności z użyciem wysokich i szerokich szyb, zapewniających najlepszą, niczym niezakłóconą widoczność. Wyzwanie w tym przypadku polega na tym, że te większe szyby muszą być w stanie wytrzymać wysokie siły wiatru i być zaprojektowane w taki sposób, aby zrekompensować ogromną ilość wpuszczanego światła i korzystnie wpływać na samopoczucie i komfort osób użytkujących budynek.
Typowe wyzwania dla magawieżowców
Otoczenie
Otoczenie budynku i, w przypadku budynków takich jak Burdż Chalifa i Jeddah Tower, klimat pustynny, to konieczne do rozważenia czynniki. Okolice megawysokich budynków – wzgórza i inne budynki – choć absorbują sporą część intensywnego ciepła w ciągu dnia, wciąż emitują lub oddają ciepło do otoczenia w ciągu nocy. Szkło o niskiej emisyjności (Low-E) pomaga odbijać promieniowanie długofalowe i minimalizować jego transmisję. Dlatego stosowanie szkła Low-E (na przykład Guardian SunGuard Neutral 60) to jeden z najlepszych wyborów.
Lokalny klimat w tych gorących i wilgotnych pustynnych regionach, w których temperatury sięgają nawet 50°C, stanowi prawdziwe wyzwanie dla szkła zarówno pod względem naprężeń i odkształceń, ja również potencjalnych problemów z kondensacją.
Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, jak popularne jest szkło Low-E na Bliskim Wschodzie i dlaczego powinno się go używać. Ogólnie popularne jest przekonanie, że szkło to jest używane tylko w chłodniejszych strefach klimatycznych. Należy przyznać, iż koncepcja blokowania i odbijania pośredniego ciepła w nocy i w ciągu dnia jest czymś, czego większość osób nie wzięłaby pod uwagę.
źródło: Biuro Prasowe
Załączniki:
